Hoe krijgen we een kind?

Zo! Even een stapje terug.

Nadat we onze blog afgelopen week hebben gelanceerd, hebben we een overweldigend aantal reacties gehad. Meer dan we ooit hadden kunnen dromen. Zo veel lieve mensen die appen, mailen liken en delen! Dit doet ons erg goed en we hebben er zeker iets aan, bedankt voor jullie liefde. De vragen en opmerkingen die we hebben ontvangen zullen we in de komende blogs beantwoorden. En delen blijft lief.

Tijd om ons verhaal in kleine stukjes verder op te gaan schrijven. Zo kunnen we het hele traject nog eens doorlopen, overzien en er van leren.

4 jaar geleden

Op 17 september 2013 maken we op Sjors’ verjaardag aan onze gezinnen bekend dat we ons hebben ingeschreven bij de SAV (Stichting Adoptie Voorzieningen). Een hele stap voor ons allebei want we hadden er samen al veel over gesproken, maar nog niet met de familie. Ik geloof overigens niet dat het bij iemand als een verrassing kwam, aangezien we allebei gek op kinderen zijn.

Op het moment dat we ons inschreven, wisten we dat adoptie een lang, moeilijk en duur proces zou worden. Omdat we toch tijd zat hadden (wachtlijsten, want; overheidsinstantie), zijn we gaan Googelen. Zo kamen we voor het eerst in aanraking met de stichting ‘Meer dan Gewenst’, een platform voor o.a. homo’s met een kinderwens. Ik kwam daar, als fanatieke boekenlezer een boek tegen die ik moest hebben; ‘De wens en de vaders’ – van Sara Coster (een must-read, maar dat terzijde). Ik heb hem gekocht en in een ruk uitgelezen, want alles wat over homo ouderschap ging is immers interessant. Haar boek gaat over haar plotselinge kinderwens en de invulling hiervan door middel van co-ouderschap met een mannenstel.

Meer dan gewenst

Co-ouderschap. Wat is dat? Wat is er nog meer? Is dat een optie voor ons? Best wel gek dat we ons hebben ingeschreven voor adoptie, terwijl er een wereld aan informatie en mogelijkheden nog onderzocht kon worden waar wij nog niks van af wisten. Die nieuwsgierigheid resulteerde in een inschrijving voor een wensvader-bijeenkomst van Meer Dan Gewenst.

Op die avond, in die school in Amsterdam, ging er een wereld voor ons open. Co-ouderschap in allerlei varianten, adoptie, commercieel- en niet commercieel draagmoederschap in Nederland als Amerika, stiefouderschap; alles werd besproken. Wat een mogelijkheden, dit gaat een makkie worden.

Na die berg met informatie zijn we samen bij Café West gaan eten en met een lekker biertje op tafel, hebben we die dag doorgesproken. Want met al die mogelijkheden, kon het zomaar zijn dat het veel sneller zou gaan dan we gedacht hadden. Spannend, het gaat nu echt gebeuren, we zijn papa’s 2 be!

Draagmoederschap

Tijd om alles op een rijtje te zetten en uit te zoeken. Want de informatievoorziening via de overheid is er niet tot nauwelijks. Opnieuw is Google de beste raadgever en de grootste afleider. Er zijn namelijk honderden sites. Op elke site staat iets anders en vaak is de informatie verouderd. Ook stonden er veel berichten en oproepjes online, die heel raar voelde. Toch zijn we vrij snel gaan reageren op blogs, sites en uiteindelijk op HET forum, zoals we dat noemen. Via de blog van logeerbuik kwamen we op het forum van zwangervooreenander.nl. Een informatievoorziening vanuit draagmoeders. Niet perse oproepjes van andere wensouders, maar een schat aan informatie en een online hemel vol engelen. Want wat dit (kleine) groepje vrouwen voor anderen over hebben is met geen pen te beschrijven.

Op dit forum hebben wij de eerste contacten gelegd en groeide de hoop. Hier werd onze wens tastbaar.

Wordt vervolgd…